:format():fill())
Ο LNN ήταν 92 ετών και ζούσε στην οικία του με τη σύζυγό του. Απέκτησαν δέκα επιζώντα παιδιά και μια περιουσία άνω των $AUD 40 εκατομμύρια.
Ο κ. LNN έκανε μια διαρκή πληρεξουσιότητα. Κατονόμασε πέντε από τα παιδιά του ως δικηγόρους του, σημειώνοντας ότι τρία από αυτά διορισμένα παιδιά έπρεπε να ενεργούν από κοινού ως δικηγόροι του.
Λίγα χρόνια αργότερα ο κ. LNN διαγνώστηκε με αγγειακή άνοια και άρχισε να χάνει σταθερά την ικανότητά του. Τον επόμενο χρόνο, ένας από τους πέντε διορισμένους δικηγόρους του, μια κόρη, πέθανε. Επειδή ο διορισμός της ως δικηγόρου του κ. LNN ήταν ένας κοινός διορισμός με τα αδέλφια της, το διαρκές πληρεξούσιο έληξε την ημέρα που πέθανε.
Οι επιζώντες δικηγόροι ζήτησαν από αυτό που τότε ονομαζόταν Δικαστήριο Κηδεμονίας να επανεξεταστεί η διαρκής εξουσία του κ. LNN, καθώς τώρα δεν μπορούσαν να φροντίσουν τις οικονομικές του αποφάσεις. Δεν υπήρχε ιστορικό συγκρούσεων στην οικογένεια και το δικαστήριο μπορούσε να δει ότι θα ήταν καλύτερο για τη μεγάλη περιουσία του κ. LNN να συνεχιστεί η διαρκής πληρεξουσιότητα.
Το δικαστήριο άσκησε τις εξουσίες του για να διορίσει ένα άλλο από τα τέκνα του LNN ως αντικαταστάτη κοινού δικηγόρου και διέταξε την επαναφορά της πράξης από την ημερομηνία θανάτου της κόρης του. Το δικαστήριο τροποποίησε επίσης τους όρους της διαρκούς εξουσίας, έτσι ώστε όσο τρεις από τους διορισμένους δικηγόρους δεν πέθαιναν ή δεν εγκατέλειπαν με άλλο τρόπο το αξίωμά τους, η διαρκής εξουσία θα συνέχιζε να λειτουργεί.