:format():fill())
Η Jean ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '80 και ζούσε μόνη της. Είχε δύο κόρες. Η Κάρολ ζούσε στο επόμενο προάστιο και η Σάντρα ζούσε στο εξωτερικό.
Η Jean δεν χρειαζόταν βοήθεια, αλλά παρατήρησε ότι γινόταν όλο και πιο ξεχασμένη. Όταν το συζήτησε με τον γιατρό της, κανόνισε εξετάσεις και επιβεβαίωσε ότι η μνήμη της χειροτέρευε. Αν και ήθελε να μείνει στο σπίτι για όσο το δυνατόν περισσότερο, η Jean συνειδητοποίησε ότι μια μέρα ίσως χρειαστεί να μετακομίσει σε κάποιο είδος υποστηριζόμενου καταλύματος και έτσι το σπίτι της μπορεί να χρειαστεί να πωληθεί.
Η Jean ήθελε να είναι σίγουρη ότι αν ποτέ δεν ήταν σε θέση να κάνει τις δικές της οικονομικές ρυθμίσεις, θα ήταν στα χέρια κάποιου που εμπιστευόταν και ο οποίος θα μπορούσε να κάνει τη σχετική δουλειά. Είπε και στις δύο κόρες της για την πρόθεσή της να διορίσει την Κάρολ ως υπεύθυνο λήψης αποφάσεων βάσει του διαρκούς πληρεξουσίου της.
Η Σάντρα ήταν αναστατωμένη που η Κάρολ είχε το πληρεξούσιο, φοβούμενη ότι αυτό αντιπροσώπευε κάποιο είδος ευνοιοκρατίας ή ότι θα μπορούσε να κληρονομήσει λιγότερο από την περιουσία ως αποτέλεσμα. Ο Ζαν ήταν σε θέση να διαβεβαιώσει τη Σάντρα ότι ήταν πιο πρακτικό να διορίσει την Κάρολ και η Κάρολ διαβεβαίωσε τον Ζαν ότι δεν θα επιδίωκε να βλάψει τη Σάντρα με κανέναν τρόπο.
Πίστωση: Δημοσιεύθηκε στο Compass με άδεια από τη Νομική Βοήθεια NSW