Εκφοβισμός, απειλές, επιθέσεις, κλοπή καθημερινή πραγματικότητα για χιλιάδες ηλικιωμένους Αυστραλούς

Η Αϊλίν*, μια 70χρονη τουρκόφωνη γυναίκα με κακή κινητικότητα φοβόταν όλο και περισσότερο τη λεκτική, συναισθηματική και οικονομική κακοποίηση που βίωνε από την 40χρονη κόρη της Άντζελα*.

Μια μέρα, αφού η κόρη της απείλησε επίσης να τη σκοτώσει, η αστυνομία κλήθηκε στο σπίτι τους και η Αϊλίν παραπέμφθηκε στη βικτωριανή οργάνωση βοήθειας για την κακοποίηση ηλικιωμένων Better Place Australia Respecting Elders Service.

Η Aylin είπε στο Better Place ότι τα κατάφερνε καλά μέχρι να υπάρξει κλιμάκωση της κακοποίησης. Η Άντζελα που ήταν άνεργη και αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχικής υγείας παρακολουθούσε τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα της μητέρας της. και σταματώντας την να έχει οποιαδήποτε κοινωνική επαφή - μια κατάσταση που κλιμακώθηκε ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια των περιορισμών του COVID-19.

Η Αϊλίν βίωνε μια κατάσταση που αντιμετώπιζαν πολλά θύματα κακοποίησης ηλικιωμένων. Ήταν φοβισμένη, απομονωμένη, ήθελε να σταματήσει η κακοποίηση και δεν ήθελε πλέον η κόρη της να ζει μαζί της. Αλλά η ηλικιωμένη γυναίκα δεν ήταν σίγουρη τι να κάνει καθώς είπε ότι βασιζόταν στην κόρη της (η οποία ήταν ο κύριος φροντιστής της) για ορισμένες από τις καθημερινές ανάγκες φροντίδας της.

Για τους εργαζόμενους στο Better Place ήταν μια δύσκολη κατάσταση. Υπήρχαν περιορισμένοι χρόνοι και μέσα για να επικοινωνήσουν με την Aylin, λόγω της παρουσίας της κόρης της και της παρακολούθησης των κλήσεων της. και η Αϊλίν χρειαζόταν επίσης τουρκικό διερμηνέα.

Τελικά αναπτύχθηκε ένα σχέδιο φροντίδας που επικεντρώθηκε στις επιθυμίες της Aylin να είναι απαλλαγμένη από κακοποίηση, να αισθάνεται ασφαλής και να υποστηρίζεται πολιτιστικά για να ζήσει ανεξάρτητα.

Ενώ η Aylin μπόρεσε να επικοινωνήσει για βοήθεια, πολλοί ηλικιωμένοι Αυστραλοί δεν το κάνουν ποτέ. Απλώς υπομένουν την κακοποίηση, συνήθως από ένα στενό μέλος της οικογένειας, επειδή φοβούνται τις εναλλακτικές λύσεις - δεν έχουν πουθενά να ζήσουν και πρέπει να μετακομίσουν σε ένα γηροκομείο. να βάλουν το ενήλικο παιδί τους σε μπελάδες. αφήνοντας το ενήλικο παιδί τους χωρίς πουθενά να ζήσει: ή να φοβούνται πολύ τι μπορεί να τους κάνει ο κακοποιητής τους.

Πολλά θύματα κακοποίησης έχουν χωριστεί από την οικογένεια ή τους φίλους και άλλες κοινωνικές επαφές από τον κακοποιητή τους και ο βαθμός μοναξιάς και απομόνωσης μπορεί να είναι τεράστιος. Πολλοί φοβούνται να εγείρουν το ζήτημα λόγω αμηχανίας και της πεποίθησης ότι τέτοια θέματα δεν δημοσιοποιούνται.

Ως εκ τούτου, η κακοποίηση και η παραμέληση των ηλικιωμένων είναι κρυφά κοινωνικά ζητήματα. Δεν συζητούνται και δεν γίνονται καλά κατανοητά στην ευρύτερη κοινωνία, αν και ο εδραιωμένος ηλικιακός ρατσισμός είναι ένας σημαντικός παράγοντας.

Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων

Η Τετάρτη, 15 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων, όταν οργανώσεις και άτομα ενώνονται για να αναδείξουν μία από τις χειρότερες εκδηλώσεις ηλικιακού ρατσισμού και ανισότητας στην κοινωνία μας.

Κακοποίηση ηλικιωμένων είναι κάθε πράξη που προκαλεί βλάβη σε ένα ηλικιωμένο άτομο και πραγματοποιείται από κάποιον που γνωρίζει και εμπιστεύεται, όπως ένα μέλος της οικογένειας ή φίλο. Η κακοποίηση μπορεί να είναι σωματική, κοινωνική, οικονομική, ψυχολογική ή σεξουαλική και μπορεί να περιλαμβάνει κακομεταχείριση και παραμέληση.

Ένας στους έξι Αυστραλούς άνω των 65 ετών - περίπου 600.000 - βιώνει κακοποίηση κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 12 μηνών, σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη για την κακοποίηση ηλικιωμένων που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος. Μόνο το ένα τρίτο των θυμάτων ζητούν βοήθεια αφήνοντας περίπου 400.000 να υποφέρουν σιωπηλά κάθε χρόνο.

Η Εθνική Μελέτη Επιπολασμού Κακοποίησης Ηλικιωμένων, που διεξήχθη από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Οικογενειακών Μελετών, διαπίστωσε ότι η πιο κοινή μορφή κακοποίησης ήταν ψυχολογική (11,7 τοις εκατό ή 471.300 άτομα), ακολουθούμενη από παραμέληση (2,9 τοις εκατό ή 115.500 άτομα), (οικονομικό 2,1 τοις εκατό ή 83.800 άτομα) και σωματική (1,8 τοις εκατό ή 71.900 άτομα). Ενώ η σεξουαλική κακοποίηση ήταν η λιγότερο διαδεδομένη στο 1%, εξακολουθούσε να αντιπροσωπεύει 39.500 περιπτώσεις κάθε χρόνο.

Τα ευρήματα βασίστηκαν σε έρευνα ηλικιωμένων (SOP) - 7.000 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω που ζουν στην κοινότητα.

Το SOP δεν κάλυπτε άτομα που ζουν σε φροντίδα ηλικιωμένων ή δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στην έρευνα λόγω γνωστικής εξασθένησης. Η Βασιλική Επιτροπή για την Ποιότητα και την Ασφάλεια της Φροντίδας Ηλικιωμένων έχει εκτιμήσει ότι ο επιπολασμός της σωματικής κακοποίησης, της συναισθηματικής κακοποίησης και της παραμέλησης σε χώρους φροντίδας ηλικιωμένων είναι 39,2 τοις εκατό και το γεγονός ότι τα άτομα με γνωστική εξασθένηση δεν συμπεριλήφθηκαν προκαλεί την υψηλή πιθανότητα ότι ο ετήσιος αριθμός των 600.000 είναι πολύ χαμηλός.

Η δυναμική της οικογένειας

Η δυναμική της οικογένειας μπορεί να κάνει την κακοποίηση δύσκολη στην αντιμετώπιση. Για παράδειγμα, όταν η κακοποίηση διαπράττεται από ένα ενήλικο παιδί, το ηλικιωμένο άτομο μπορεί να είναι απρόθυμο να εκθέσει την κακοποίηση για να αποφύγει να χάσει την επαφή με άλλα μέλη της οικογένειας, όπως τα εγγόνια», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της Μελέτης Επιπολασμού AIFS Αναπληρωτής Διευθυντής Έρευνας, Rae Kaspiew.

Η έρευνα έδειξε ότι όταν τα θύματα ζητούν βοήθεια ή συμβουλές από τρίτους, η οικογένεια, οι φίλοι και οι γενικοί ιατροί ή νοσηλευτές είναι οι πιο κοινές πηγές υποστήριξης.

Ο Δρ Kaspiew είπε ότι ενώ ο καθένας μπορεί να βιώσει κακοποίηση, υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που θέτουν τους ηλικιωμένους σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η έκθεση διαπίστωσε ότι η χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η ανύπαντρη, χωρισμένη ή διαζευγμένη, η διαβίωση σε ενοικιαζόμενη κατοικία, η ιδιοκτησία ενός σπιτιού με χρέος έναντι αυτού και η κακή σωματική ή ψυχολογική υγεία είναι όλα χαρακτηριστικά που συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο κακοποίησης.

Μια πρόσφατη τομεακή σύνοδος κορυφής προσδιόρισε τις δράσεις που απαιτούνται για την επίτευξη ουσιαστικής προόδου. Πρόκειται για ουσιαστικά και συστημικά ζητήματα που απαιτούν βαθύ επίπεδο δέσμευσης για την αντιμετώπιση του ζητήματος, τα οποία περιλαμβάνουν:

• Ενίσχυση των υπηρεσιών πρώτης γραμμής - Δημιουργία ισότιμης πρόσβασης σε υπηρεσίες, ώστε όλοι οι ηλικιωμένοι να μπορούν να λάβουν υποστήριξη στους τομείς της πρόληψης, της έγκαιρης παρέμβασης, της αντίδρασης και της ανάκαμψης

• Επένδυση στην έρευνα - Προσδιορισμός του οικονομικού αντίκτυπου της κακοποίησης και της παραμέλησης των ηλικιωμένων, ώστε να κατανοήσουμε το πραγματικό κόστος της και αντιμετώπιση των κενών στη μελέτη επικράτησης της κακοποίησης ηλικιωμένων

• Βελτίωση της εκπαίδευσης και εστίαση στην πρόληψη - Επένδυση σε εκστρατείες πρωτογενούς πρόληψης και ευαισθητοποίησης που αντιμετωπίζουν τον ηλικιακό ρατσισμό, ενδυναμώνουν τους ηλικιωμένους και προάγουν τον σεβασμό σε όλες τις γενιές

• Εναρμόνιση των νομοθεσιών και των διαδικασιών - Αντιμετώπιση του χάους της ασυνέπειας μεταξύ των πολιτειών και των κυβερνητικών υπηρεσιών που δημιουργεί σύγχυση και αδικία στους ηλικιωμένους

• Δίνοντας φωνή στους ηλικιωμένους - Δίνοντας προτεραιότητα στις ιστορίες και τις εμπειρίες των ηλικιωμένων σε κάθε βήμα της διαδικασίας προς μια Αυστραλία χωρίς κακοποίηση

Ο τομέας θέλει να δει μια 10ετή εθνική στρατηγική που θα προσφέρει μια Αυστραλία απαλλαγμένη από κακοποίηση ηλικιωμένων και θα περιλαμβάνει ετήσιες εκθέσεις στο Κοινοβούλιο.

Η κακοποίηση και η παραμέληση των ηλικιωμένων είναι μια επαίσχυντη αντανάκλαση για το έθνος μας και θα συνεχίσει να επιδεινώνεται αν δεν αναληφθεί επείγουσα δράση

- Bev Lange, Δράση κακοποίησης ηλικιωμένων Αυστραλία

Η Elder Abuse Action Australia είναι η εθνική φωνή αφιερωμένη στον τερματισμό της κακοποίησης και της παραμέλησης των ηλικιωμένων σε όλη την Αυστραλία.

Χρηματοδοτούμενο από το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, το EAAA στοχεύει στην αντιμετώπιση της κακοποίησης των ηλικιωμένων και στην προστασία των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων Αυστραλών τόσο σε επίπεδο βάσης όσο και σε μακροοικονομικό επίπεδο.

«Αναγνωρίζοντας το WEAAD, η Αυστραλία πρέπει να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε και ανταποκρινόμαστε στους ηλικιωμένους», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της EAAA Bev Lange.

«Η κακοποίηση και η παραμέληση των ηλικιωμένων είναι μια επαίσχυντη αντανάκλαση για το έθνος μας και θα συνεχίσει να επιδεινώνεται αν δεν αναληφθεί επείγουσα δράση.

«Ο αριθμός των ηλικιωμένων αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα 25 χρόνια. Το γεγονός ότι πρέπει να έχουμε μια ημέρα ευαισθητοποίησης, ότι η οργάνωσή μας πρέπει ακόμη και να υπάρχει, είναι ενδεικτικό της κλίμακας αυτού του απεχθούς κοινωνικού ζητήματος».

Η συμπρόεδρος της EAAA, Jenny Blakey, δήλωσε ότι κανείς σε οποιαδήποτε ηλικία δεν πρέπει να υπόκειται σε κακοποίηση. «Ο ηλικιακός ρατσισμός μπορεί να υποτιμήσει τους ηλικιωμένους και να οδηγήσει σε έλλειψη δράσης για την αντιμετώπιση της κακοποίησης των ηλικιωμένων».

eaaa.org.au

*Τα ονόματα έχουν αλλάξει.

Εάν αντιμετωπίζετε κακοποίηση, καλέστε την εθνική γραμμή βοήθειας για την κακοποίηση ηλικιωμένων: 1800-353-374. Εάν βρίσκεστε σε άμεσο κίνδυνο καλέστε το Triple Zero.