:format():fill())
Όταν έγινα για πρώτη φορά φροντιστής, πανικοβλήθηκα. Ο ρόλος ήταν πολύ πιο σύνθετος από ό,τι ήμουν προετοιμασμένος και βρέθηκα άσχημα εξοπλισμένος ψυχολογικά. Τα επίπεδα άγχους μου εκτοξεύτηκαν στα ύψη, ο ύπνος μου διαταράχθηκε, η ινομυαλγία μου ξέσπασε.
Έψαχνα ακόμα τα απομεινάρια μιας καριέρας όταν η ηλικιωμένη μητέρα μου ήρθε να ζήσει μαζί μου από το εξωτερικό. Δεν είχαμε ζήσει κάτω από την ίδια στέγη για περισσότερα από σαράντα χρόνια.
Υπήρχαν τόσα πολλά να τσακωθούμε: η αντιμετώπιση των ζητημάτων της βίζας και του καθεστώτος διαμονής, τα οικονομικά και τα νομικά έγγραφα που έπρεπε να συντάξει, μια αξιολόγηση ACAT για να ζητήσει σε περίπτωση που έπρεπε να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι, η γραφειοκρατία της εγγραφής στο Medicare, η ανάγκη εύρεσης ειδικών για την αντιμετώπιση προβλημάτων ακοής, απώλειας ισορροπίας και χρόνιου πόνου από την οστεοαρθρίτιδα, την επείγουσα αγορά αναπηρικού αμαξιδίου καθώς και άλλα βοηθήματα για να σας βοηθήσουν να μπείτε και να βγείτε από το αυτοκίνητο και ένα σύστημα κουμπιών ασφαλείας για όταν ήμασταν έξω από το σπίτι.
Η φροντίδα για κάποιον δεν εξομαλύνει τις ρωγμές, τις κάνει ευρύτερες.
Η λίστα ελέγχου των ραντεβού ήταν ατελείωτη, η πλοήγηση στον ιστότοπο myagedcare συγκεχυμένη. Επειδή κανείς άλλος που ήξερα δεν είχε έναν ηλικιωμένο γονέα που ζούσε μαζί τους, δεν είχα κανένα δίκτυο υποστήριξης για να ζητήσω συμβουλές. Οι φίλοι ήταν συμπαθητικοί, αλλά δεν είχαν εμπειρία από την κατάστασή μου.
Δεν είχα χρόνο να αναγνωρίσω πώς ο νέος μου ρόλος ως φροντιστής θα εξέθετε και θα επιδείνωνε τα ρήγματα σε μια σχέση μητέρας - κόρης που ήταν πάντα τεταμένη. Η φροντίδα για κάποιον δεν εξομαλύνει τις ρωγμές, τις κάνει ευρύτερες. Δοκιμάζει τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία σας με νέους τρόπους, έτσι ώστε αν, όπως εγώ, δεν ήσασταν γονέας, μπορεί να είστε ανειδίκευτοι και απροετοίμαστοι για αυτό που απαιτείται. Κανείς δεν σας το λέει αυτό.
Τελικά ένας ειδικός ψυχικής υγείας με οδήγησε σε ένα μάθημα που διευθύνεται από μερικούς τοπικούς ψυχολόγους. Εγγράφηκα στο πρόγραμμα και διαπίστωσα ότι ήμουν το μόνο άτομο στην ομάδα που ήταν εκεί ως παιδί ενός γονέα που χρειαζόταν φροντίδα, σε αντίθεση με τον γονέα ενός παιδιού. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με διπολικά ζητήματα και θέματα χρήσης ναρκωτικών και έπρεπε να ξέρουν τι να κάνουν αν τα παιδιά τους γίνονταν βίαια και έπρεπε να καλέσουν την αστυνομία. Ή ήθελαν τεχνικές για την αποκλιμάκωση δυνητικά επικίνδυνων καταστάσεων. Κατά κάποιο τρόπο, το μάθημα με άφησε να αισθάνομαι πιο απομονωμένος, αν και μου έδωσε μερικές χρήσιμες συμβουλές για να μην προσπαθήσω να κάνω και να είμαι τα πάντα, κάτι για το οποίο νομίζω ότι πολλοί φροντιστές είναι ένοχοι.
Η ανάπαυλα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί. Τα περισσότερα μέρη που τηλεφώνησα δεν το προσέφεραν για μικρά χρονικά διαστήματα, λέγοντας ότι δεν άξιζε τον κόπο τους , καθώς ήταν ενοχλητικό για τους υπάρχοντες κατοίκους τους.
Από τότε που έγινα φροντιστής έχω αποκτήσει μεγαλύτερο βαθμό κατανόησης του πόσο απαιτητικός είναι ο ρόλος και τι μπορεί να ωθήσει έναν εξαντλημένο φροντιστή να ξεπεράσει τα όρια, σταδιακά, σε συμπεριφορές που μπορεί να γίνουν καταχρηστικές. Είναι συχνά ένα κοκτέιλ κόπωσης, δυσαρέσκειας και αγανάκτησης.
Ο ρόλος δεν είναι πάντα ανταποδοτικός. Μπορώ να δω, για παράδειγμα, πώς αν υπάρχει η ευκαιρία να συμπληρώσετε τα οικονομικά σας επειδή έχετε πρόσβαση σε λογαριασμούς ή πιστωτικές κάρτες κάποιου, μπορεί να είναι δελεαστικό ως ένα είδος αποζημίωσης για τη ζωή που θυσιάζετε ( επειδή η ικανοποίηση των κριτηρίων για το επίδομα φροντιστή είναι δύσκολη και το ποσό θλιβερά ανεπαρκές). Νομίζω ότι χρειαζόμαστε πολύ περισσότερη ευαισθητοποίηση και ανοιχτή συζήτηση σχετικά με τους παράγοντες άγχους και τους παράγοντες που μετατρέπουν τους φροντιστές σε κακοποιητές, μαζί με ευρέως διαθέσιμη εκπαίδευση και ανάπαυλα. Εάν το μόνο που κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να κρίνουμε τους φροντιστές που διαπράττουν κακοποίηση, δεν θα εξαλείψουμε ποτέ αυτό το άσχημο αλλά πολύ πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα.